ନୀତିକଥା : ତିନି

 ୧.    ପିତାଙ୍କଠାରେ ଭକ୍ତି ,ପିତୃଭକ୍ତି ପୋଷାକ ସେପରି ପୁତ୍ରକୁ ପିତା ଓ ମିତ୍ର ବିଶ୍ୱାସୀ ପାତ୍ର କହିବା, ସେହିହିଁ ପତ୍ନୀ ହୃଦୟ କୁ ଆନନ୍ଦ ଦେଇ ପାରନ୍ତି

୨.  ଦେଖିଲେ ଅମୃତର ବାଣୀ ପଛରେ କାର୍ଯ୍ୟକୁ  ବାଧା ଦେଉଥିବା ମିତ୍ରଙ୍କୁ ମୁଖରେ କ୍ଷୀର ରଖିଥିବା ବିଷପୂର୍ଣ୍ଣକୁମ୍ବ ସଦୃଶ ଭାବିବା ଓ ତ୍ୟାଗ କରିବା ଦରକାର 

୩.  କୁମିତ୍ର ଏବଂ ମିତ୍ରକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ କାରଣ କ୍ରୋଧିତ ମିତ୍ର ନିଜର ଗୁପ୍ତ କଥାକୁ ପ୍ରକାଶ କରେ, ଏଥିରେ ସନ୍ଦେହ ନାହିଁ ।

୪.  ଯାହା ମନରେ ଭାବିବା ତାହା ପ୍ରକାଶ କରିବ ନାହିଁ ।ତାହାକୁ ମନ୍ତ୍ର ପରି ଗୋପନ ରଖିବ , ଯେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରିବ ତାହାକୁ ଗୁପ୍ତରେ କରିବା ।

୫.  ମୁର୍ଖତା ଯୌବନ ଯେପରି କଷ୍ଟ ଦେଇଥାଏ ଅନ୍ୟର ଗୁହରେ ବାସ କରିବା ମଧ୍ୟ ସେହିପରି କଷ୍ଟ ଅଟେ ।

୬.  ପର୍ବତମାନଙ୍କର ମଣି ମାଣିକ୍ୟ , ସମସ୍ତ ହସ୍ତୀର ମସ୍ତକରୁ ମୁକ୍ତା ପ୍ରାପ୍ତି ହୁଏ ନାହିଁ ।ସଂସାରରେ ଏତେ ମନୁଷ୍ୟ ଥାଇ ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତ ଅବସ୍ଥାରେ ସାଧୁ ପୁରୁଷର ଅଭାବ ଦେଖାଯାଏ, ସେହିପରି ସମସ୍ତ ବନରେ ଚନ୍ଦନ ବୃକ୍ଷ ଥିବା ବି ଅସମ୍ଭବ ।

୭.ପୁତ୍ରକୁ  ସଦା ସଦାଚାର ଶିଖାଇବା ବୁଦ୍ଧିମାନର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ, କାରଣ ପୁତ୍ର ସଦାଚାରୀ ହୋଇଥିଲେ କୁଳର ମଙ୍ଗଳକର 

୮.  ବାଲ୍ୟକାଳେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷାଦାନ ନ କରେଇବା ପିତାମାତା ହିଁ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କର ଶତ୍ରୁ ତୁଲ୍ୟ ।ହଂସ ମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟରେ ବକ ମାନଙ୍କର ଯେପରି ଶୋଭା ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏ ନାହିଁ , ସେହିପରି ପଣ୍ଡିତ ମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମୂର୍ଖ ମାନଙ୍କର  ଶୋଭା ନିନ୍ଦା ପରି ହେବ 

୯.  ଅଧିକ ଆଦର ସ୍ନେହ ଲାଗି ଅନେକ ଦୋଷ ତାଡନାର ଦୋଷ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ ।ତେଣୁ ପୁତ୍ର ଓ ଶିଷ୍ୟ କୁ ଆଦର କରିବା ଅନୁଚିତ କାରଣ ଏଠାରେ ତାଡନାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଥାଏ 

୧୦. ଯେକୌଣସି ଶ୍ଳୋକ ବା ସେହି ଶ୍ଲୋକ ର ଅଧା ଅଥବା ତାହାର ଅଧା ଏପରିକି ସେହି ଶ୍ଲୋକର ଗୋଟିଏ ଅକ୍ଷର ବି ସମସ୍ତ ମନୁଷ୍ୟ ପକ୍ଷେ ମନେ ରଖିବା ଉଚିତ ।